ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΟΜΗΡΙΑΣ

Διαπιστώνοντας ότι η Ελλάδα  οδηγείται σε οικονομικό ναυάγιο οι ευρωπαίοι ηγέτες άναψαν το πράσινο φως, ώστε να επιμηκυνθεί το νέο χρέος των 110 δις ευρώ της Ελλάδος, από τα 3 στα 9 ή 11 χρόνια, με πιθανή αλλαγή του επιτοκίου δανεισμού. Ωστόσο η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου αυτού θέτει σε ομηρία την Ελλάδα για τα επόμενα 9 έως 11 χρόνια, επιβάλλοντας δυσβάστακτα επιτόκια και ασφυκτικό έλεγχο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας μέχρι το 2024. Και αυτό γιατί κυρίαρχο είναι το ερώτημα, αν είναι δυνατόν να επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής ως το 2024 και να βγούμε από το Μνημόνιο, αφήνοντας πίσω τους επαχθείς του όρους, το 2013; Η κυβέρνηση υποστηρίζει, πως αυτό είναι εφικτό. Οι οικονομολόγοι και η λογική πάλι λένε πως όχι. Η ίδια η δανειακή σύμβαση δεν το επιτρέπει καθώς με το άρθρο 4 δεσμεύει την χώρα «… έως ότου όλο το κεφάλαιο της παρούσας σύμβασης να έχει επιστραφεί πλήρως …» .

Όμως τι πραγματικά σημαίνει η επιμήκυνση του νέου χρέους; Σημαίνει πρώτον, ότι η Ε.Ε. αναγνώρισε την αδυναμία της Ελλάδος να ανταπεξέλθει στην κάλυψη των υποχρεώσεων, που απορρέουν από την συμφωνία στήριξης. Αναγνώρισε πως η αδιέξοδη οικονομική πολική  της κυβέρνησης αδυνατεί να δώσει λύση στο ζήτημα της επαρκούς αύξησης των δημοσίων εσόδων και της δημιουργίας πλεονασματικών προϋπολογισμών. Δεύτερον πως, οι διεθνείς δανειστές της χώρας δεν θα φύγουν αν δεν διασφαλίσουν την σίγουρη αποπληρωμή των δανείων. Αν δεν πάρουν εγγυήσεις, πως και μετά το 2013 η χώρα δεν θα επιστρέψει στην δημοσιονομική χαλαρότητα των τελευταίων 30 ετών. Τρίτον υποδεικνύει, πως η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε διαπραγματευτεί καλύτερα τον μηχανισμό στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας. Χωρίς να θυσιάσει την αναπτυξιακή της δυναμική. Αποφεύγοντας τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της συνεχούς υπερχρέωσης.

Ωστόσο τίποτα δεν αλλάζει στην πραγματική οικονομία και στην καθημερινότητα του πολίτη. Οι προβλέψεις για ασφυξία της αγοράς λόγω της σκληρής λιτότητας, που θα συνεχιστεί για όσο αντέχει η κοινωνία, δεν αλλάζουν. Η χώρα θα παραμείνει για καιρό ακόμα σε τροχιά ύφεσης. Οι ευκολίες αποπληρωμής του δανείου, μόνον βαθιά ανάσα δεν θα φέρουν, όσο η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται, πως έχει πάρει το λάθος δρόμο. Η ανάταξη της Ελληνικής οικονομίας απαιτεί ολοκληρωμένο σχέδιο και πολιτική βούληση. Απαιτείται συστηματική και συνεχής δημοσιονομική και μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Όλοι πλέον καταλαβαίνουν, πως χρειάζεται επειγόντως αλλαγή πολιτικής, το «άλλο μείγµα», που από την αρχή υποστήριξε  η Νέα Δημοκρατία. Έναν εναλλακτικό δρόμο εξόδου από την κρίση, τον δρόμο της Ελπίδας, που προτείνει επαρκώς και τεκμηριωμένα ο Αντώνης Σαμαράς.