ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΣΜΟΙ.

Σχεδόν δυο χρόνια από την συγκρότησή της και ενάμιση από τότε που οδήγησε την χώρα στο ναυάγιο του πρώτου μνημονίου, η κυβέρνηση συνεχίζει να βρίσκεται στην αναζήτηση στοιχειώδους στρατηγικής εξόδου από την κρίση. Στα κυβερνητικά επικοινωνιακά σχέδια επιδιώκεται πρωτίστως η καλλιέργεια της εντύπωσης, πως στα πλαίσια της πρόσφατης συμφωνίας των Βρυξελλών, πραγματοποιείται στροφή προς την ανάπτυξη.Όμως η πραγματικότητα αποδεικνύεται τελείως διαφορετική. Η κυβέρνηση του κ.  Παπανδρέου, στο όνομα μιας θολής «πράσινης ανάπτυξης», αδιαφορεί για εκείνους ακριβώς τους τομείς, που μπορούν να δώσουν την αναπτυξιακή ώθηση, την οποία σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ.

Η βαριά βιομηχανία της χώρας μας. Ο τουρισμός, η ναυτιλία, η γεωργία και ο πολιτισμός αφήνονται κυριολεκτικά στην τύχη τους. Συνεχόμενα λάθη, που οφείλονται και στην έλλειψη κυβερνητικού συντονισμού, δίνουν την εντύπωση, πως οι παραπάνω τομείς δίνουν την μάχη ενάντια στην κρίση μόνοι τους. Την ώρα, που η κυβέρνηση διακρίνεται από μια εμμονή στην καταμέτρηση των αφίξεων τουριστών, που δεν λέει πάντα όλη την αλήθεια, πάρα πολλές τουριστικές επιχειρήσεις βρίσκονται «στο κόκκινο». Τελευταίο πλήγμα, μετά την περιπέτεια των ταξί, η επικείμενη αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση. Που κυνικά ομολογείται από τον Υπουργό Οικονομικών, πως πρόκειται για άδικο και παράλογο μέτρο, αναγκαίο όμως για την «εισπρακτική» πολιτική, που ακολουθεί στην οικονομία. Από την άλλη, κλειστά μουσεία, απεριποίητοι αρχαιολογικοί χώροι, έλλειψη προσωπικού και η σχεδόν ανύπαρκτη προβολή των πολιτιστικών δραστηριοτήτων στο εσωτερικό και το εξωτερικό, χαρακτηρίζουν την χώρα, που για πολλούς θεωρείται η μήτρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Όταν η ύφεση είναι μια διαρκής πραγματικότητα, η λέξη «παραγωγή» φαντάζει ως η μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη για την έξοδο από την κρίση. Κάτι όμως που φαίνεται, πως δεν συμμερίζεται η επίσημη ελληνική πολιτεία, έτσι όπως αυτή εκφράζεται από την σημερινή κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ..  Η απουσία σαφούς και οργανωμένης αγροτικής πολιτικής είναι εμφανής. Υψηλό κόστος παράγωγης, που διαρκώς αυξάνεται, η έλλειψη κινήτρων για την απασχόληση και δραστηριοποίηση νέων στον αγροκτηνοτροφικό τομέα, αλλαγές στο σύστημα αγροτικής ασφάλισης, κατάργηση πολλών υποστηρικτικών δόμων και η συνεχής προσπάθεια της κυβέρνησης να παρέμβει και να ελέγξει υπέρ της το συνεταιριστικό κίνημα, οδηγούν την ελληνική γεωργία σε αδιέξοδο.

Ακόμα, από τις πρώτες κιόλας ημέρες της κυβερνητικής θητείας του κ. Παπανδρέου, η ελληνική ναυτιλία αντιμετωπίστηκε με πρωτοφανή προχειρότητα. Στους είκοσι μήνες που ακολούθησαν, η διπλή κατάργηση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, η διάσπαση του Λιμενικού Σώματος και η μετακίνηση των αρμοδιοτήτων του, αποδεικνύει την ελαφρότητα, με την οποία αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση, ο δεύτερος σημαντικότερος πυλώνας της εθνικής μας οικονομίας.  Θα περίμενε κανείς από μια χώρα, που προσδοκά την ανάπτυξη, να καταβάλλει προσπάθειες, ώστε να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για την ναυτιλιακή δραστηριότητα. Όμως τίποτα δεν έχει γίνει  και η ναυτιλία σιγά σιγά χάνει την αναγκαία υποδομή, με την οποία θα  μπορούσε να συντελέσει ουσιαστικά στην μελλοντική ανάπτυξη της Ελλάδας.

Απέναντι σε όλες αυτές τις παλινωδίες της κυβέρνησης, η Νέα Δημοκρατία καταθέτει συγκεκριμένες, ολοκληρωμένες και κοστολογημένες αναπτυξιακές προτάσεις. Ζητήσαμε από την κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλία για ένα Εθνικό Συμβόλαιο για τον Τουρισμό, καταθέτοντας συγκεκριμένους άξονες πολίτικης, που η ίδια έσπευσε να απορρίψει. Η πολιτική πρότασή μας, το «Ζάππειο Ι και ΙΙ», περιγράφει με σαφήνεια ένα στοχευμένο σχέδιο ανάπτυξης, που λαμβάνει υπόψη όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της εθνικής οικονομίας αλλά και τις νέες προοπτικές, που δημιουργούνται στο διεθνές περιβάλλον. Γεγονός είναι, πως συγκεκριμένες προτάσεις, που ο Αντώνης Σαμαράς, εδώ και ένα χρόνο, έχει καταθέσει, όπως η μειωμένη εθνική συμμετοχή στο ΕΣΠΑ, υιοθετούνται πλέον από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους διεθνείς δανειστές μας. Αυτό αποτελεί την δική μας δικαίωση και ταυτόχρονα ομολογία της αδιέξοδης πολίτικης, που ακολουθεί ο κ. Παπανδρέου και το οικονομικό του επιτελείο. Γιατί η αληθινή διέξοδος από την κρίση είναι μέσω της ανάκαμψης και της ανάπτυξης. Και για να επιτευχθεί απαιτεί ένα άλλο μείγμα πολιτικής. Μείγμα που θα αξιοποιεί τους διαθέσιμους  αναπτυξιακούς πόρους της εθνικής μας  οικονομίας.