Η Επικοινωνιακή Απόδραση της Κυβέρνησης

Η κρυφή ατζέντα της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου, αρχίζει πλέον και βγαίνει στην επιφάνεια. Αποδεικνύεται, πως η νέα κυβέρνηση ανέλαβε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή χωρίς να έχει έτοιμα σχέδια για την έξοδο από την κρίση. Η ανεύθυνη κινδυνολογία και η διασπορά πανικού περί οικονομικής κατάρρευσης, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά το όχημα και το πρόσχημα για την εγκατάλειψη των προεκλογικών δεσμεύσεων και υποσχέσεων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Υποδεικνύει την πρόθεση της κυβέρνησης να διαχειριστεί την δημοσιονομική κρίση καθαρά με όρους πολιτικής επικοινωνίας και όχι με συγκεκριμένα μέτρα, που θα αναδιαρθρώσουν το δημοσιονομικό μας σύστημα σε μια πιο σταθερή βάση.

Από την πλευρά του, ο κ. Παπανδρέου δεν  δείχνει διάθεση να τηρήσει έστω στο ελάχιστο τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Η αναδίπλωση του πρωθυπουργού και το Mea culpa στο θέμα των τελών κυκλοφορίας είναι ο ορισμός της υποκρισίας. Κατά την προεκλογική περίοδο το ΠΑΣΟΚ ήταν απολύτως σαφές σε ότι αφορά την πολιτική για το αυτοκινήτο. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του αρμόδιου συντονιστή, το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση θα «εκλογίκευε» το μέτρο της απόσυρσης, ενώ θα συνέδεε τα τέλη κυκλοφορίας με τους ρύπους, που εκπέμπουν τα οχήματα και όχι με την ηλικία τους. Τελικά έπραξε ακριβώς τα αντίθετα. Αυτό το γνωρίζουμε πλέον όλοι μας.

Ταυτόχρονα τα οικονομικά στοιχειά συνεχώς παραποιούνται κατά πως βολεύουν την επικοινωνιακή εικόνα της κυβέρνησης. Οι ίδιοι οι Υπουργοί της διαψεύδουν τον εαυτό τους, αρκεί αυτό να εξυπηρετεί τα επικοινωνιακά σενάρια της κυβερνητικής πολιτικής. Ο κ. Παπακωνσταντίνου κατά τη συνέντευξη Τύπου για την έναρξη του διαλόγου για το φορολογικό σύστημα έσπευσε να μας πληροφορήσει, πως τα φορολογικά έσοδα, ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ελλάδα μειώνονται σταθερά. Από το 21,8% το 2001 πέφτουν το 2004 στο 19,6% και μετά από μία μικρή ανάκαμψη πάλι σήμερα είναι στο 19% του ΑΕΠ. Αυτό το σενάριο βλέπετε εξυπηρετεί να απευθυνθεί επικοινωνιακά προς την κοινή γνώμη, ετοιμάζοντας τη για μια άνευ προηγούμενου φοροεπιδρομή, με εισπρακτικά και μόνο μέτρα, χωρίς κανένα φορολογικό κριτήριο κοινωνικής δικαιοσύνης. Και υποστηρίζω, πως έτσι παρουσιάζονται τα πράγματα γιατί έτσι βολεύουν την κυβερνητική πολιτική, καθώς μόλις 10 μέρες πριν τα φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ δηλώνονταν από την Κυβέρνηση, πως παραμένουν σχεδόν σταθερά πάνω από το 21% του ΑΕΠ. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στον σχετικό πίνακα της εισηγητικής έκθεσης επί του Προϋπολογισμού του 2010, που πρόσφατα ενέκρινε η Βουλή.

Σίγουρα η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας μας χρειάζεται άμεση θεραπεία. Όμως αυτή δεν δύναται να επιτευχθεί μέσω των φοροεπιδρομών επί δικαίων και αδίκων. Ούτε μπορεί να αντιμετωπιστεί με επικοινωνιακά τεχνάσματα. Απαιτεί εμπνευσμένες πρωτοβουλίες, καθαρή σκέψη και προπαντός ολοκληρωτική γνώση του αντικειμένου και καθαρές κουβέντες. Απαιτείται λοιπόν ριζική αναμόρφωση της λογικής με την οποία αντιμετωπίζεται το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας μας, με μια ορθολογική αντιμετώπιση και με τρόπο που δεν θα δημιουργεί φοβίες.

Η εφαρμογή μιας αυστηρής πολιτικής περιστολής δαπανών, παράλληλα με μια ευρείας κλίμακας διαρθρωτική παρέμβαση για τη μείωση δαπανών και την αύξηση των τακτικών δημοσίων εσόδων, είναι οι μόνες αναγκαίες επιλογές για να μειωθεί το διαρθρωτικό δημοσιονομικό έλλειμμα και να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της δημοσιονομικής μας διαχείρισης. Ευχάριστη διέξοδο από το σημερινό αδιέξοδο δεν υπάρχει ούτε μπορεί να εφευρεθεί, ούτε βεβαίως να καλυφθεί με επικοινωνιακά τρικ. Ο Πρωθυπουργός, είτε θα λάβει πραγματικά δυσάρεστες αποφάσεις για περικοπή δαπανών και μείωση του κράτους, είτε θα αναλάβει το ρίσκο να οδηγήσει τη χώρα σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη περιπέτεια με άγνωστες συνέπειες.