ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΙΑΡΑ ΣΤΟ 1^ο ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Στο 1^ο Προσυνέδριο της Νέας Δημοκρατίας για οργανωτικά θέματα, που διεξήχθει  χθες στην Θεσσαλονίκη στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο μίλησε ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας του Νομού Καρδίτσας, κ. Κώστας Τσιάρας. Στην τοποθέτηση του, απευθυνόμενος στα στελέχη και τα μελή της Νέας Δημοκρατίας, κ. Τσιάρας κατέθεσε τις απόψεις του για τις προκλήσεις, που καλείται να αντιμετωπίσει η παράταξη στην νέα πραγματικότητα που διαγράφεται για την χώρα και την κοινωνία, αλλά και τις προτάσεις του για την οργανωτική ανανέωση του κόμματος.

Τα κυριότερα σημεία τη χθεσινής ομιλίας του κ. Τσιάρα έχουν ως εξής:

«Αγαπητέ Πρόεδρε,

Κύριε Πρόεδρε της Οργανωτικής Επιτροπής,

Φίλες και φίλοι,

Συναγωνιστές της μεγάλης και περήφανης παράταξής μας,

Εδώ στη Θεσσαλονίκη, στην καρδιά της Μακεδονίας, η καρδιά όλων μας χτυπάει πιο δυνατά. Η καρδιά της Ελλάδας χτυπάει πιο δυνατά. Και έχει το δικό της συμβολισμό η επιλογή της Θεσσαλονίκης, για το πιο σημαντικό Προσυνέδριό μας. Αυτό που αφορά τις οργανωτικές αλλαγές, στις οποίες πρέπει να προχωρήσουμε, για να δείξουμε στους Έλληνες πολίτες, ότι πήραμε το μήνυμα που μας έστειλαν.

Όλοι μας γνωρίζουμε πως βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη συγκυρία.

Δεν είναι μόνο η πατρίδα μας που αντιμετωπίζει αυτή την εποχή μεγάλες προκλήσεις. Το ίδιο ισχύει και για την παράταξή μας. Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι ανηφορικός. Και πρέπει να βάλουμε όχι μόνο όλες μας τις δυνάμεις, αλλά και να χαράξουμε μια ξεκάθαρη πορεία. Για όλα αυτά απαιτείται μία κρίσιμη προϋπόθεση: Να δούμε καταπρόσωπο την πραγματικότητα. Διότι είναι η πραγματικότητα, εκείνη που θα προσδιορίσει τις προκλήσεις. Εάν δεν είμαστε σε επαφή με τις δυσκολίες που έχουμε μπροστά μας τότε, δεν θα μπορέσουμε να τις υπερβούμε.

Θα προσπαθήσω επιγραμματικά λοιπόν να τονίσω τις δέκα-κατά τη γνώμη μου- σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε ως παράταξη.

Η πρώτη μεγάλη πρόκληση, είναι αυτονόητη, και τη λέμε όλοι μας. Περικλείεται στη λέξη ανανέωση. Το ουσιαστικό όμως εδώ είναι ότι πρέπει ταυτόχρονα να κάνουμε δύο πράγματα: Να αναδείξουμε νέα πρόσωπα με σύγχρονες αντιλήψεις που θα βρίσκονται στην πρώτη μας γραμμή. Επιβάλλεται επίσης να προσελκύσουμε νέους ανθρώπους στην παράταξή μας. Δεν αρκεί να ανακυκλώνουμε τον εαυτό μας όσες δυνάμεις και να έχουμε σε στελεχιακό δυναμικό. Υπάρχουν νέοι και πετυχημένοι άνθρωποι έξω από τον κομματικό μας χώρο που πρέπει να φέρουμε κοντά μας.

Η δεύτερη μεγάλη πρόκληση είναι ότι πρέπει να ανανεωθούμε σε ιδέες. Η τάση μας συχνά, είναι να επαναλαμβάνουμε τον εαυτό μας. Να ανακυκλώνουμε αντιλήψεις και απόψεις, που συχνά ξεπερνιούνται. Πρέπει να είμαστε πιο ανοιχτοί στα σύγχρονα ρεύματα της κοινωνίας. Πρέπει να τολμήσουμε να γίνουμε πιο προοδευτικοί. Στην εποχή μας η θαλπωρή του παλαιότερου και του συνηθισμένου, αποτελεί πολυτέλεια και μας οδηγεί στο συντηρητισμό. Μας στερεί την αναγκαία δυναμική για να προσελκύσουμε τα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας.

Άρα, η τρίτη μεγάλη πρόκληση είναι σχεδόν αυτονόητη: Με περισσότερα νέα πρόσωπα, με πιο ανοικτούς ορίζοντες, πιο τολμηρές ιδέες, χρειάζεται να αποκτήσουμε πιο ελκυστική φυσιογνωμία. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Χωρίς αυτές τις δύο προϋποθέσεις δεν θα αποκτήσουμε ελκυστική φυσιογνωμία.

Μια τέταρτη πρόκληση αφορά την εξωστρέφειά μας απέναντι στη κοινωνία. Ένας μεγάλος κίνδυνος είναι ότι ανακυκλώνουμε πράγματα μεταξύ μας. Ότι μιλάμε στο αυστηρά κομματικό μας ακροατήριο. Ότι δεν απευθυνόμαστε στους βαθύτερους προβληματισμούς των οπαδών μας και κυρίως εκείνων που είναι εν δυνάμει οπαδοί μας. Η γλώσσα μας είναι ξύλινη. Συχνά ξεπερασμένη. Έτσι η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται να μας ακούσει. Δεν είναι απλώς ότι κλείνει τα αυτιά της. Δεν ασχολείται με πολλά από εκείνα που λέμε. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια διαφορετική προσέγγιση στην εξωστρέφειά μας σε επίπεδο πολιτικού λόγου, αντιλήψεων, αλλά και συμπεριφοράς. Οι παλαιοκομματικές συνήθειες έχουν τελειώσει.

Μια επόμενη μεγάλη πρόκληση είναι το να πείσουμε ειδικά στις δύσκολες σημερινές συγκυρίες, για την κοινωνική ευαισθησία μας. Εδώ όμως υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος. Αυτός παρουσιάζεται όταν συγχέει κανείς την κοινωνική ευαισθησία με τον λαϊκισμό. Το εύκολο είναι ο λαϊκισμός. Οι πάντες εξορκίζουν το λαϊκισμό, αλλά συχνά οι ίδιοι τον χρησιμοποιούν. Και όμως στην εποχή μας ο λαϊκισμός είναι ξεπερασμένος. Δεν πείθει κανένα. Δεν είναι μόνο ηθικά απαράδεκτος. Είναι και αναξιόπιστος. Η κοινωνική ευαισθησία πρέπει να συνδυάζεται με υπευθυνότητα. Οι πραγματικά κοινωνικά ευαίσθητοι είναι σε επαφή με τις δυσκολίες, με τα όρια που έχουν οι υποσχέσεις, με τη σοβαρότητα που απαιτούν οι δεσμεύσεις. Ζητούμενο είναι λοιπόν, να είμαστε κοινωνικά ευαίσθητοι, αλλά και αξιόπιστοι.

Μία επόμενη πρόκληση είναι επίσης προφανής: Πρέπει να αλλάξουμε πολλά στον εαυτό μας για να υλοποιήσουμε όλα τα παραπάνω. Και εάν σε ένα πρώτο στάδιο δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πολλά, τουλάχιστον να αλλάξουμε τα σημαντικά. Να ιεραρχήσουμε τις προτεραιότητές μας.

Μία έβδομη πρόκληση είναι να επουλώσουμε τα τραύματά μας. Γιατί είναι βέβαιο πως έχουμε τραύματα. Τα τραύματα αυτά δεν θα επουλωθούν, εάν ανακυκλώνουμε τις αδυναμίες του μικρόκοσμού μας. Εκεί, όπου κυριαρχούν οι προσωπικές διαδρομές και οι ισορροπίες που ικανοποιούν ομάδες και πρόσωπα. Όλα εκείνα που συνθέτουν τον μικρόκοσμό μας πρέπει να τα παραμερίσουμε. Να τα υπερβούμε. Αλλιώς θα μας κρατήσουν πίσω. Έτσι τα τραύματά μας δεν θα επουλωθούν.

Η όγδοη πρόκληση είναι εκείνη, που αισθάνομαι ίσως πιο έντονα τώρα που απευθύνομαι σε εσάς από το βήμα αυτό. Ότι δηλαδή, ψάχνουμε για ωραία λόγια και εν τέλει κάνουμε ελάχιστες πράξεις. Η κοινωνία στην εποχή μας, μας κρίνει μόνο από τις πράξεις μας. Έχει απέραντη δυσπιστία στα λόγια των πολιτικών. Αν αυτό, δεν το έχουμε καταλάβει, τότε δεν έχουμε καταλάβει τίποτα.

Μία επόμενη πρόκληση αφορά την ανάγκη να έχουμε μία ξεκάθαρη στρατηγική. Αυτή δεν αρκεί να τη γνωρίζουμε εμείς, αν και τούτο είναι επίσης κρίσιμο. Θα πρέπει να τη γνωρίζει η κοινωνία. Ειδικά απέναντι στην οικονομική κρίση, η στρατηγική μας πρέπει να είναι κρυστάλλινη και αξιόπιστη. Χωρίς αξιοπιστία θα πείσουμε ελάχιστους. Ούτε αρκεί η όποια φθορά της κυβέρνησης για να ενισχυθούμε. Αν δεν πείσουμε για τη στρατηγική μας απέναντι στην οικονομική κρίση, η κοινωνία θα μας αγνοήσει.

Τέλος, κεντρικό ζητούμενο είναι η διεύρυνση της επιρροής μας. Θα ήταν ολέθριο λάθος να πιστέψουμε, πως εάν απευθυνόμαστε σε ένα πιο πιστό ακροατήριο, αυτό θα οδηγήσει σε μία δυναμική προοπτικής για την εξουσία. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη μία φυσιογνωμία διεύρυνσης. Αυτή θα πρέπει να περιέχει τη μαχητικότητα, τη μετριοπάθεια, τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα. Η ανάκαμψή μας περνάει από τον χώρο των ψηφοφόρων, που κινούνται ανάμεσα σε εμάς και το ΠΑΣΟΚ. Η μεγάλη πρόκληση μετά την επιβεβαίωση της ταυτότητάς μας είναι η διεύρυνση της επιρροής μας.

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε είμαι βέβαιος πως με τη δύναμη του κόσμου της Νέας Δημοκρατίας, με τη δύναμη των 800.000 ανθρώπων που ανταποκριθήκαν στο κάλεσμα της παράταξης και μας έδειξαν το δρόμο, αλλά και με τη στήριξη όλων μας,  οι πρωτοβουλίες σας και οι επιλογές σας, θα κάνουν σύντομα και πάλι την παράταξή μας πρωταγωνίστρια στην πολιτική σκηνή.»