Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ.

Η Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πραγματοποιείται σήμερα και αύριο στις Βρυξέλες, ίσως είναι η σημαντικότερη πολιτική σύνοδος των τελευταίων ετών. Καθίσταται ιδιαίτερα καθοριστική για το μέλλον της Ένωσης και της χώρας, καθώς οι αποφάσεις της  για την μετέπειτα πορεία της Ευρώπης, θα επηρεάσουν ευθέως τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Η κρίση χρέους στην Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη πολιτική, και όχι απλώς  οικονομική, κρίση που έχει αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση από την ίδρυσή της. Οι αναταραχές ήρθαν και βρήκαν ανέτοιμη την ηγεσία της Ενωμένης Ευρώπης να τις αντιμετωπίσει, καθώς στην αρχή αρνούνταν να αποδεχτεί την ευρωπαϊκή διάσταση του προβλήματος, θεωρώντας το μόνο ελληνικό. Η καθυστερημένη αντίδραση της, εξαιτίας κυρίως των γερμανικών ενστάσεων, επιδείνωσε την κατάσταση και αύξησε τον «λογαριασμό» για την χώρα. Ωστόσο ακόμα και σήμερα, που κρίση συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες αδύναμες χώρες της ζώνης του Ευρώ, η πλειοψηφία των χώρων – μελών συνεχίζουν, υπό το καθεστώς ενός φοβικού ευρωσκεπτικισμού και εθνισμού, μεσούσης της κρίσης, να αρνούνται να επιταχύνουν τους ρυθμούς αντίδρασης στην διαμορφούμενη κατάσταση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως,  εκτός από οικονομική ένωση υποτίθεται ότι βασίζεται στην αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών της Ευρώπης. Δυστυχώς η ελληνική κρίση αποκάλυψε την παντελή έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των λαών της. Οι κυβερνήσεις, παγιδευμένες στα μικροκομματικά τους συμφέροντα, επιδιώκουν αποκλειστικά την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων τους. Μέχρι στιγμής τα 27  κράτη – μέλη συνεχίζουν να λειτουργούν στα πλαίσια της Ένωσης όχι ως εταίροι αλλά ως μονάδες/παίκτες με γνώμονα την επιβίωση τους και την εξασφάλιση ευνοϊκών όρων ηγεμονίας στην πρωτοκαθεδρία της Ευρώπης.

Η χρηματοπιστωτική κρίση, ωστόσο, αλλάζει εκ των πραγμάτων ριζικά το πλαίσιο εντός του οποίου θα πρέπει να διεξάγεται η συζήτηση σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης. Το μεγάλο στοίχημα της Ένωσης συνίσταται σήμερα στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, με πνεύμα αλληλεγγύης. Η ύπαρξη μιας πολιτικής συμφωνίας μεταξύ των Κρατών-Μελών από τη μια, και η παρουσία ενός αξιόπιστου μηχανισμού στήριξης των μελών από την άλλη, αποτελούν ίσως μονόδρομο.

Η Ευρώπη καλείται να δώσει μια συνολική, μια ολοκληρωμένη απάντηση στην κρίση και να στηρίξει ουσιαστικά τις προσπάθειες των χωρών, που πλήττονται, όπως η Ελλάδα. Οφείλει να στηρίξει τις χώρες και τους λαούς της Ευρώπης και όχι να εγγυηθεί της αγορές. Μόνον έτσι θα καταφέρει να πείσει τους Έλληνες, που σηκώνουν το μεγάλο βάρος αυτής της κρίσης, αλλά και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους πολίτες, που παρακολουθούν επιφυλακτικοί τις εξελίξεις, πως οι βασικές αξίες και αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ένωση παραμένουν επίκαιρες και έχουν μέλλον.