«Τεχνητή Αναπνοή»

Από την προηγούμενη Πέμπτη, τα κυβερνητικά στελέχη, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, με δηλώσεις και συνεντεύξεις,  πανηγυρίζουν  για την ανάσα, την όποια έλαβε η χώρα από την απόφαση της συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης. Όσοι όμως πανηγυρίζουν για την τωρινή συμφωνία προφανώς και δεν έχουν συνειδητοποιήσει την αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής. Δείχνουν να  μην κατάλαβαν, ούτε γιατί απέτυχε το Μνημόνιο, ούτε γιατί το Μεσοπρόθεσμο δεν ήταν αρκετό, ούτε γιατί κι αυτή η ίδια η συμφωνία δεν αρκεί, για να μπορέσει η χώρα να διαβεί τον Ρουβίκωνα της χρεωκοπίας. Τους θυμίζουμε απλώς, πως και τον περασμένο Μάρτιο βελτιώθηκαν οι όροι δανεισμού της δανειακής σύμβασης με την Τρόικα. Αλλά, μετά τους τότε «πανηγυρισμούς» για τη βελτίωση, η ελληνική οικονομία κατέρρευσε, η αποτυχία του Μνημονίου δεν ανακόπηκε και χρειάστηκαν κι άλλες «σωστικές μεσοπρόθεσμες» παρεμβάσεις

Η πρόταση που υιοθετήθηκε σαφώς και έχει πλεονεκτήματα, αλλά δεν είναι σίγουρο σε ποιο βαθμό μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα. Όταν ακόμα δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες η Ε.Ε. βοηθά την χώρα να αντιμετωπίσει την κρίση του δημόσιου χρέους της. Όταν η εικόνα για τις απαραίτητες αναπτυξιακές δράσεις, που θα συνοδεύουν την νέα δανειακή σύμβαση, παραμένουν θολές. Ακόμα και η πρωτοβουλία, που ονομάστηκε ένα σύγχρονο «Σχέδιο Μάρσαλ» για την Ελλάδα, αποδεικνύεται, πως τελικά πρόκειται για διευκόλυνση απορρόφησης των διαρθρωτικών κοινοτικών κονδυλίων, του ΕΣΠΑ και τίποτα περισσότερο. Χρήματα δηλαδή, από τα κοινοτικά κονδύλια έως το 2015, που ήδη προορίζονται για την Ελλάδα και που η κυβέρνηση με δικιά της ευθύνη, αδυνατούσε να απορροφήσει. Επομένως, δίκαια αναρωτιέται κανείς. Τι κέρδισε η κυβέρνηση για την χώρα, ώστε να πανηγυρίζει; Υπήρξε πραγματικά κάτι, που διεκδίκησε και πέτυχε; Ή μήπως η υποθήκευση του μέλλοντος μιας ολόκληρης γενιάς. Η χρόνια επιτήρηση της εθνικής οικονομίας. Η εγγυοδοσία και η εκποίηση δημόσιας περιουσίας. Και η διαρκής απειλή για νέα μέτρα λιτότητας, που δοκιμάζουν την κοινωνική συνοχή,  όλα προϋποθέσεις ενδεχομένως μιας νέας Δανειακής Σύμβασης τον προσεχή Σεπτέμβριο,  αξίζουν αυτού του είδους τις θριαμβολογίες;

Βέβαια τα μέτρα στήριξης της χώρας μας, ιδιαίτερα αυτά της βελτίωσης των όρων δανεισμού, είναι ένα θετικό βήμα και μπορούν να αποτελέσουν αφετηρία για τη νέα προσπάθεια αναδιάταξης της οικονομίας μας. Δεν αρκούν όμως από μόνα τους. Αν η Οικονομία της Ελλάδας δεν μπει σε ανοδική τροχιά, όσο ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής κι αν μας δώσουν, δεν θα μπορέσει το χρέος μας να γίνει «βιώσιμο». Και δεν θα αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Και σε αυτό το κομμάτι η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σημείωσε παταγώδη αποτυχία.  Ήδη με 4,5 δις Ευρώ απόκλιση στα έσοδα, το έλλειμμα του 2011 απειλεί να εκμηδενίσει τα οφέλη από την νέα στήριξη. Η Ευρώπη μας προσέφερε ένα σημαντικό δίχτυ ασφαλείας. Η σκυτάλη πέρνα τώρα σε μας. Χρειάζονται πολλά και κυρίως η αλλαγή σε βασικές πτυχές της  οικονομικής πολιτικής, που ακολουθεί η κυβέρνηση, για να οδηγηθούμε σε έξοδο από την κρίση. Χωρίς ουσιαστικά μέτρα για την ανάπτυξη και την ανάκαμψη, η ευρωπαϊκή απόφαση, δίνει απλώς παράταση ζωής σε μια οικονομία, που αργοπεθαίνει από την ύφεση.

Οι αποφάσεις των Βρυξελών, δικαιώνουν πλήρως τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και τις κατατεθειμένες προτάσεις του για την αναδιάταξη της Ελληνικής οικονομίας. Η Νέα Δημοκρατία έχει πλέον κάθε λόγο να επιμείνει στην πολιτική της πρόταση, όπως αυτή περιγράφεται από το «Ζάππειο ΙΙ». Επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και επανεκκίνηση της οικονομίας με στροφή στην ανάπτυξη. Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής έδειξαν ότι περιθώρια επαναδιαπραγμάτευσης υπάρχουν. Η προσαρμογή, που θα γίνει στην υφιστάμενη Δανειακή Σύμβαση τον Σεπτέμβριο, αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία για την κυβέρνηση να ζητήσει αλλαγές προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης. Είναι όμως αμφίβολο αν θα το πράξει, καθώς έως σήμερα τουλάχιστον αποδεικνύεται, πως ποτέ δεν διαπραγματεύτηκε και απλώς συμφωνούσε με ότι της ζητήθηκε από τους δανειστές της.  Καλείται λοιπόν να το πράξει τώρα, ώστε η χώρα να έχει την ευκαιρία να αποφύγει την χρεωκοπία και να διαψεύσει της Κασσάνδρες, που την προεξοφλούν.