ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ: Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ.

H υφιστάμενη οικονομική κρίση  ανέδειξε με τον πλέον δραματικό τρόπο τα δομικά και λειτουργικά προβλήματα του ελληνικού κράτους. Όποιες προσπάθειες γινόταν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, και κυρίως από την τελευταία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, παρέμεινε ημιτελής, καθώς συγκρούονταν με τις παθογένειες, που ενυπάρχουν στην  ελληνική πολιτεία εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η  κοινή αίσθηση επιβεβαιώνει, ότι όλες αυτές οι προσπάθειες απέφεραν περιορισμένα αποτελέσματα για τον πολίτη, ο οποίος συνεχίζει να ταλαιπωρείται από την αναποτελεσματικότητα των δημόσιων θεσμών.

Η εκάστοτε συζήτηση του Προϋπολογισμού αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να κατανοήσουμε αυτή ακριβώς την πραγματικότητα. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι Προϋπολογισμοί έκλειναν πάντοτε με έλλειμμα και εκτός των αρχικών προβλέψεων. «Έκτακτες συνθήκες», πραγματικές ή φαινομενικές, απομυζούσαν τους κρατικούς πόρους, όταν από την άλλη ένα αρτηριοσκληρωτικό κράτος  αδυνατούσε να αφομοιώσει τις αλλαγές, που θεσπίζονταν,  ώστε να γίνει περισσότερο αποδοτικό.

Και ο Προϋπολογισμός του 2011 παρουσιάζει ανάλογα προβλήματα. Μετά την φοροκαταιγίδα της έκτακτης εισφοράς, του χαρατσιού της ΔΕΗ, της αύξησης των φορολογικών συντελεστών, τις αδιανόητες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, στις φροντίδες υγείας, στην παιδεία, στις παροχές κοινωνικής μεριμνάς, τα έσοδα καταγράφουν υστέρηση 2,93 δισ. €. Ταυτόχρονα  και οι δαπάνες έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο υπερβαίνοντας κατά τα 678 εκατ. € τον προϋπολογισμό. Κύρια αιτία; Η αδυναμία της συντεταγμένης ελληνικής πολιτείας να λειτουργεί με τον τρόπο, που θα έπρεπε να λειτουργεί, επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν σοβαρές και οργανωμένες κρατικές δομές.

Ο εκσυγχρονισμός των διοικητικών συστημάτων αποτελεί το κύριο ζητούμενο και εν πολλοίς το κεντρικό στοίχημα για τον πολίτικο κόσμο. Στο νέο αυτό πρότυπο δημόσιας λειτουργίας, οι δημόσιες υπηρεσίες είναι αναγκαίο να παρέχονται προς τους πολίτες με τον πλέον αποδοτικό τρόπο και με τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Με τον τρόπο αυτό θα καταστεί δυνατή η ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας και η στήριξη της ελληνικής κοινωνίας για το παρόν και για το μέλλον.

Το πολιτικό σύστημα, δυστυχώς, πάνω σε αυτό το τομέα, έχει απογοητεύσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και τους πολίτες και την κοινωνία. Για αυτό έφτασε πλέον η ώρα  να αναλάβει και την ευθύνη, αλλά να δείξει και το απαραίτητο θάρρος, για την πραγματική αναδιοργάνωση του κράτους. Μόνο έτσι θα μπορέσει να αφήσει κατά μέρος την μομφή της ανακολουθίας και της έλλειψης αποτελέσματος, που ακολουθεί τον πολιτικό κόσμο όλα αυτά τα χρόνια, και να συμφωνήσει με τους πολίτες σε ένα καινούργιο κοινωνικό συμβόλαιο για ένα νέο κράτος δικαίου.