ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ – ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ.

Ο μηχανισμός στήριξης του Μνημονίου, έτσι όπως εφαρμόζεται στην χώρα, προσανατολισμένος στην λιτότητα και την άγρια δημοσιονομική προσαρμογή, αποδείχτηκε μια λάθος συνταγή. Όμως αυτή την ώρα στην Ελλάδα δίδεται μια νέα δυνατότητα. Να διαπραγματευθεί μια νέα δανειακή σύμβαση. Έχουμε, επομένως, μια μοναδική τελευταία ευκαιρία, την όποια δεν πρέπει να σπαταλήσουμε, είτε με ανέφικτους δημοσιονομικούς κανόνες προσαρμογής σε ένα πρωτοφανές περιβάλλον οικονομικής ύφεσης, είτε εξαιτίας της δικής μας καταδικαστικής αναβλητικότητας  να προχωρήσουμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας μπορούμε να χαράξουμε μια νέα πορεία στην κατεύθυνση μιας άλλης, περισσότερο παραγωγικής, ευέλικτης οικονομικά και συνεκτικής κοινωνικά Ελλάδας.
Το μόνο βέβαιο είναι πως η παρούσα κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.  Να βγαίνουμε δηλαδή κάθε τρείς μήνες για δανεικά και για να μας δανείσουν, να μας επιβάλουν νέα μέτρα, επειδή με τα προηγούμενα δεν κατακτήθηκαν οι στόχοι. Είναι διάχυτη η αίσθηση, πως αυτή η επιμονή στην συνέχιση της ίδιας πορείας επιχειρείται κυρίως για να αποκρύψει τις ευθύνες των ισχυρών της Ευρώπης για το τι δεν υπολόγισαν σωστά για την Ελλάδα. Για αυτό και το πολιτικό δυναμικό της χώρας, τώρα περισσότερο από ποτέ, οφείλει να συμφωνήσει σε μια εθνική γραμμή διαπραγμάτευσης. Έτσι θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα ενότητας, αποφασιστικότητας και πολίτικης ωριμότητας στο εξωτερικό, που θα αποκαταστήσει την τρωθείσα εικόνα της χώρας, από τον ενδοτισμό και τις παλινωδίες της προηγούμενης κυβέρνηση Παπανδρέου. Ταυτόχρονα θα ενισχύσει την διαπραγματευτική μας θέση, ώστε να εξασφαλίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη για τους πολίτες.
Είναι προφανές ότι καμία κυβέρνηση, ούτε η παρούσα βέβαια, μπορεί να διαπραγματευθεί χωρίς τη συναίνεση των κοινωνικών εταίρων και τη συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων. Η Νέα Δημοκρατία και ο Πρόεδρός της  έχουν από καιρό θέσει τις αυτονόητες κόκκινες γραμμές. Συμφωνούμε με τον στόχο της μετεξέλιξης της χώρας σε σύγχρονο κράτος, οικονομικά βιώσιμο. Διαπραγματευόμαστε όμως τη μεθοδολογία, την προσέγγιση και τις προτεραιότητες για την επίτευξή του. Η τυφλή προσήλωση μόνο σε στόχους δημοσιονομικής προσαρμογής δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Περαιτέρω φοροεισπρακτικά μέτρα, που εξαθλιώνουν τους συνεπείς φορολογουμένους και επιδεινώνουν την ύφεση δεν μπορούν να επιβληθούν. Η ανάγκη δημοσιονομικής πειθαρχίας πρέπει να συνοδεύεται με πολιτικές, που θα τονώσουν την ανάπτυξη στην εγχώρια οικονομία. Πρέπει επιτέλους να δοθεί στην Ελλάδα η ευκαιρία να αναπτυχθεί με ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια, ώστε να τα καταφέρει και να μεταμορφωθεί, από μια χώρα οικονομικής δυσπραγίας και κρίσης σήμερα, σε ένα αληθινό αναπτυξιακό υπόδειγμα.