……. Μάλλον όχι! Και αυτό αφού, ναι μεν η συμφωνία με την Ευρώπη είναι γεγονός, απομένει, όμως, ακόμα ένα δύσκολο μέτωπο. Ενδεχομένως το δυσκολότερο. Η εφαρμογή της.

Ένα από τα προβλήματα, που αντιμετώπισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν η έλλειψη αξιοπιστίας. Η δυσπιστία των δανειστών, πως θα τιμηθούν οι υπογραφές και θα γίνουν όσα υπογράφονταν. Και όχι μόνο εξαιτίας των παλινδρομήσεων στις κυβερνητικές αποφάσεις την τριετία 2009 – 2012, αλλά και μετέπειτα, αφού φωνές και εντός της κυβερνητικής συμμαχίας, χωρίς ευθύνη του ιστορικού τους ρόλου, υπέκυπταν στον λαϊκισμό και την μικροπολιτική και εξέθεταν την κυβερνητική πλειοψηφία. Ταυτόχρονα σύσσωμη η αντιπολίτευση είχε επιδοθεί σε ένα ακραίο «αντιμνημονιακό» αγώνα, με ανεκδιήγητες φραστικές κορώνες, που καλλιεργούσαν ένα πολιτικό διχασμό και καθιστούσαν ανέφικτη κάθε προσπάθεια εθνικής συνεννόησης.

Η επιδείνωση των σχέσεων με τους εταίρους μας, βδομάδα βδομάδα από τον Ιανουάριο και μετά, εξαέρωσε κυριολεκτικά τα όποια αποθέματα εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα και έκανε τους περισσότερους από τους Ευρωπαίους Εταίρους μας να μας βλέπουν σαν πρόβλημα παρά σαν εταίρο, μεγαλώνοντας το χάσμα ανάμεσά μας. Επομένως, το τρίτο (βαρύ) Μνημόνιο δεν είναι παρά το αποτέλεσμα αυτής της αποτυχίας.

Η χώρα, τώρα, πληγωμένη ακόμη πιο βαθιά, πρέπει να μαζέψει τα συντρίμμια και να προχωρήσει. Η κυβέρνηση οφείλει να υλοποιήσει τις δομικές μεταρρυθμίσεις, που συμφώνησε με την Ευρώπη. Στους αμέσως επόμενους μήνες, εφόσον αποδείξουμε πως οι θυσίες των πολιτών δεν θα πάνε χαμένες, η Ελλάδα μπορεί και να ξανακερδίσει το μεγαλύτερο μέρος της χαμένης αξιοπιστίας. Καθόλου εύκολο έργο για την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ δεδομένων και των όσων καταγράφηκαν στην τελευταία ψηφοφορία στην Βουλή, όσο αφόρα την εσωκομματική τους διάταξη.

Ωστόσο τα κόμματα του δημοκρατικού χώρου είναι υποχρεωμένα να μην αφήσουν την χώρα να καταρρεύσει. Στην οριακή σημερινή συγκυρία η αξιωματική αντιπολίτευση έχει την υποχρέωση να στηρίξει την συμφωνία, που έχει επιτευχθεί, και να λειτουργήσει για το συμφέρον της Πατρίδας.

Όσο υπάρχει ακόμα καιρός καλούμε τον Πρωθυπουργό να μην υποκύψει στις αριστερές ιδεοληψίες, που θα θέσουν εμπόδια στην υλοποίηση της συμφωνίας, και να προχωρήσει στην μεταμόρφωση της χώρας με την βοήθεια της αντιπολίτευσης.

Ίσως ήρθε, επιτέλους, η στιγμή να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του διχασμού «μνημονιακών – αντιμνημονιακών», που ισοπέδωσε κάθε προσπάθεια πολιτικής συνέργιας και τον πληρώσαμε ήδη αρκετά. Για να ξεκολλήσουμε από το τέλμα, τώρα, θα χρειαστεί ευρύτερη συμπαράταξη των πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων. Με τους έξω τα βρήκαμε, ας τα βρούμε και μεταξύ μας για να κάνει η Πατρίδα το επόμενο βήμα.

Μετά από αυτό, όμως, και με το καράβι σε ασφαλή νερά, για να θεμελιωθεί η πολιτική σταθερότητα θα πρέπει ο Πρωθυπουργός με θάρρος να προχωρήσει στις αναγκαίες πρωτοβουλίες, μέσα στα πλαίσια του Συντάγματος και της Δημοκρατίας, που θα ξεκαθαρίζουν το πολιτικό τοπίο.