Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησαν τον Ιανουάριο την ψήφο του λαού για να καταργήσουν το μνημόνιο. Δεν μπόρεσαν να το κάνουν. Και τώρα, επτά μήνες μετά, ζητούν ξανά την λαϊκή ψήφο για να το εφαρμόσουν. Όμως, ποιός μας εγγυάται ότι αυτό μπορεί να το κάνει; Έχουμε σοβαρές ενδείξεις ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί ούτε να καταργήσει το Μνημόνιο, αλλά ούτε και να εφαρμόσει την συμφωνία την οποία σύναψε και υπερψήφισε. Και αυτό δεν το ισχυρίζεται η αντιπολίτευση: το δηλώνουν, ουσιαστικά, οι ίδιοι του οι υπουργοί!

Ο πρώην υπουργός Νίκος Βούτσης δήλωσε: «αν δεν τύχουμε μίας νέας έγκρισης (από το λαό) δεν είναι απαραίτητο να μετέχουμε στην υλοποίηση του προγράμματος που ψηφίσαμε». «Γιατί να στηρίζουμε το Μνημόνιο αν δεν κυβερνάμε; Αν δεν εκλεγούμε θα καταψηφίσουμε μέτρα του Μνημονίου.» Πρόκειται για πολιτικό κυνισμό και τυχοδιωκτισμό χωρίς προηγούμενο: ουσιαστικά ο Νίκος Βούτσης παραδέχεται, πως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα μπορούσε να υλοποιήσει το μνημόνιο μόνο με στόχο να παραμείνει στην κυβέρνηση, αφού η κυβέρνηση των ΣΥ.ΡΙΖ.Α./ΑΝ.ΕΛ. δεν έφτασε σε συμφωνία με τους εταίρους επειδή πιστεύει, πως αυτό είναι το καλύτερο για τη χώρα. Η δήλωση του Νίκου Βούτση είναι κρυστάλλινης καθαρότητας, αδύνατον να ερμηνευθεί διαφορετικά. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. χρειάζεται μόνο να χάσει την εξουσία για να θυμηθεί τον «αντιμνημονιακό αγώνα» και να αρχίσει να καταψηφίζει όσα προηγουμένως συμφώνησε, με την ίδια ευκολία της καταγγελτικής αντιπολίτευσης, που μας συνήθισε όλα αυτά τα χρόνια, αδιαφορώντας αν αυτό οδηγεί την χώρα στα βράχια.

Αλλά και κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος, Νίκος Φίλης, δεν υστερεί στον να επιβεβαιώνει την μικροπολιτική σκοπιμότητα της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α./ΑΝ.ΕΛ. Δηλώνει, πως οι συμφωνίες που σύναψε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δηλαδή η χώρα την οποία κυβερνούσε εκείνη την περίοδο, δεν είναι έντιμες συμφωνίες αλλά απλός ελιγμός, ο οποίος θα ακυρωθεί μόλις αυτό καταστεί εφικτό… «Η σύμβαση ήταν ελιγμός για να μην συντριβεί η χώρα και δεν μπορεί να υλοποιηθεί ως έχει» δηλώνει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, ζητώντας να σχηματιστεί «προοδευτική και όχι μνημονιακή κυβέρνηση» για να προταχθεί «το κοινωνικό πρόγραμμα και η διαπραγμάτευση για το χρέος με πολιτική σταθερότητα». Το πως μια «προοδευτική και όχι μνημονιακή κυβέρνηση» θα περιλαμβάνει τον νεομνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, που ανακάλυψε εσχάτως, πως η υπογραφή του μνημονίου ήταν ο «μόνος υπαρκτός πατριωτισμός», σύμφωνα με τις συνεντεύξεις του πρωθυπουργού, «αφού όσοι ψέλλισαν το ενδεχόμενο άλλης εναλλακτικής προδίδουν και την Αριστερά και την χώρα», είναι ενδοκομματικός γρίφος που δεν θα επιλυθεί εδώ.

Κοινό στοιχείο και των δύο κορυφαίων δηλώσεων, ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός. Και η βεβαιότητα, πως το μόνο σίγουρο με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι ο λαϊκισμός του. Όσο χαμένη, για τους πολίτες που τον πίστεψαν, είναι η ελπίδα, πως θα ακύρωνε το μνημόνιο, άλλο τόσο χαμένη μοιάζει η ελπίδα ότι τώρα θα εφαρμόσει όσα συμφώνησε. Τελικά, η προοπτική της χώρας με μια κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν είναι ούτε μνημονιακή ούτε αντιμνημονιακή: συνίσταται απλώς στο να πέσει η χώρα στα βράχια.

Είναι ύψιστο χρέος μας το να το αποτρέψουμε, προσερχόμενοι στην κάλπη της 20ής Σεπτεμβρίου.