Ο Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας Ερρίκος Ίψεν εφηύρε τον όρο «ζωτικό ψεύδος», για την έμφυτη ανάγκη ορισμένων ανθρώπων να ζουν με ψέματα και μέσα σε ψέματα, μεγάλα ή μικρά, ώστε να αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες μιας συνήθους οδυνηρής πραγματικότητας. Κάθε είδους ιδεοληψία, θρησκοληψία και φανατισμός έχουν την έδρα τους σε ένα ζωτικό ψεύδος. Κάθε ζωτικό ψεύδος απαιτεί ιστορίες συγκάλυψης που αποκρύπτουν την απλή αλήθεια.

Η κατάσταση στη χώρα παραμένει σε τεντωμένο σχοινί. Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός ασφυκτιούν από την πίεση, που δέχονται στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό μέτωπο. Εντός της χώρας η κυβέρνηση αντιμετωπίζει έκπληκτη και σχεδόν αμήχανη την κοινωνική αναταραχή, που δημιουργούν τα αντιδημοφιλή νομοσχέδια του αριστερού μνημονίου και η οικονομική ασφυξία. Στο εξωτερικό η κυβέρνηση πλημμελώς προετοιμασμένη, αφού δεν έχει καμία λογική και εφαρμόσιμη δική της αντιπρόταση, απέναντι στις πιέσεις των δανειστών, τα δίνει όλα προσπαθώντας να ολοκληρώσει την αξιολόγηση γρήγορα. Την ίδια στιγμή προκαλεί ρωγμές στο καθεστώς της εθνικής μας κυριαρχίας, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει το ζήτημα του μεταναστευτικού – προσφυγικού και αυτή η αδυναμία της ενισχύει τον γεωστρατηγικό ρόλο γειτονικών χωρών, σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.

Απέναντι σε όλα αυτά οι κυβερνητικοί παράγοντες προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα, πετούν τη μπάλα στην εξέδρα. Δημιουργώντας τα αναγκαία ζωτικά τους ψευδή, συγκαλύπτουν την πραγματικότητα, συκοφαντούν  τις κοινωνικές διαμαρτυρίες, κηρύσσουν «ανένδοτο» στους έχοντες των 15.000 – 20.000€, στην διαπλοκή των μέσων ενημέρωσης και μοιράζουν τα ψίχουλα ενός παράλληλου προγράμματος, που σκεπάζει το βόλεμα των ημετέρων. Απαιτούν για όλα αυτά την ανοχή, αν όχι την ευγνωμοσύνη, μιας καθημαγμένης και εξαπατημένης κοινωνίας, στην οποία στέλνουν τον βαρύ λογαριασμό μιας δήθεν διαπραγμάτευσης, που απέτυχε.

Η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α./ΑΝ.ΕΛ. μετά από ένα χρόνο αρνείται να βρει βηματισμό και συνεχίζει να κλείνει τα μάτια μπροστά στα τεράστια προβλήματα, που δημιούργησε. Και με τα αλλεπάλληλα λάθη που διαπράττει, καθιστά αδύνατη την διαχείρισή τους. Παραμένει χαμένη, εγκλωβισμένη στις αυταπάτες που καλλιεργεί για να συγκρατεί την κοινοβουλευτική της και μόνο πλειοψηφία. Γιατί στην κοινωνία έχει καταστεί ισχνή μειοψηφία από καιρό. Χωρίς ίχνος πολιτικής ηθικής κατασκευάζει εχθρούς και απροσχημάτιστα ψεύδεται προς την κοινωνία, πως την κατατρέχουν. Εάν αυτή η διχαστική πολιτική πρακτική συνεχιστεί, τότε «καήκαμε» όπως αναφώνησε πρόσφατα και ο υπουργός Οικονομίας, κ. Τσακαλώτος.

 Επιτέλους ας συνέλθουν. Ας σοβαρευτούν. Και ας αναλάβουν τις συνταγματικές τους ευθύνες να διαμορφώσουν συνθήκες εθνικής συνεννόησης και κοινωνικής ειρήνης. Γιατί, όπως είχε πει ο Αβραάμ Λίνκολν «δεν μπορείς να τους κοροϊδεύεις όλους για πολύ καιρό». Γιατί, μετά, τα ψέματα γίνονται θηλιά και σε πνίγουν.