Η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ με την οποία δόθηκε αμνηστία στα πολιτικά πρόσωπα που κατείχαν σε εξωχώριες εταιρίες (off shore), υποστηρίχτηκε δια στόματος Αλέξη Τσίπρα ως προαπαιτούμενο και υποχρέωση της χώρας έναντι της τρόικας. Ακόμα και αν ο ισχυρισμός του πρωθυπουργού στηριζόταν πράγματι στις απαιτήσεις της τρόικας, δεν αξίζει να μπει κανείς πλέον στην κριτική, πως ο κ. Τσίπρας έχει μετατρέψει εαυτόν σε πειθήνιο όργανο των δανειστών. Είναι, όμως, να απορεί κανείς, με το Πρωθυπουργό, που με το ίδιο σθένος που υποστήριξε την γενική αμνήστευση των πολιτικών προσώπων που κατέχουν εξωχώριες εταιρίες, με το ίδιο σθένος υποστήριξε την ακριβώς αντίθετη ρύθμιση για την γενική απαγόρευση. Απαγόρευση, όχι μόνο κατοχής off shore του εξωτερικού, με την οποία κάνεις φυσικά δεν διαφωνεί, αλλά και κάθε άλλης νόμιμης, διαφανούς και αρμοδίως δηλωμένης στις εγχώριες αρχές συμμετοχής σε επιχειρήσεις. Απαγόρευση, που αντίκειται σε θεμελιακές αρχές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος  περί ελεύθερης οικονομικής δραστηριότητας .

Τη ΝΔ δεν την τρομάζουν, βέβαια, τα επικοινωνιακά τεχνάσματα που φιλοτεχνούν το χαμένο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς και το ίματζ της «άμεμπτης» συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου. Άλλωστε για να ενεργοποιηθεί χρειάζεται πρώτα ένα δημοσιογραφικό «ξεσκέπασμα» και ο κοινοβουλευτικός έλεγχος της αντιπολίτευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση μπορούμε να περνάμε ό,τι θέλουμε νύκτα στα κρυφά. Αν, όμως, μας ανακαλύψουν το αλλάζουμε, δηλώνοντας αυταπατώμενοι, καταγγέλλοντας τα διαπλεκόμενα μέσα, που μας «ανακάλυψαν», και την αντιπολίτευση, που μας έλεγξε, για γκεμπελισμό. Και όταν το αλλάξουμε, επιστρέφουμε στην κοινωνία ωσάν «λευκές περιστέρες», γιατί εμείς «δεν είμαστε σαν αυτούς». Τόσο εμείς, που νομοθετήσαμε, όσο και αυτοί που προλάβαμε και απαλλάξαμε. Μονά ζυγά δικά μας.

Δεν τρομάζουμε, λοιπόν, με την «σταλινική» προπαγάνδα των κυβερνώντων. Τρομάζουμε όμως από την πρωτοφανή προχειρότητα με την οποία νομοθετούν. Υστερόβουλα, γνωρίζοντας, πως με μια υπερβολική, ενάντια στο ελληνικό και ευρωπαϊκό δίκαιο και άρα ανεφάρμοστη διάταξη, θα καταστήσει την απαγόρευση συμμετοχής σε εξωχώριες εταιρείες εντελώς ανενεργή. Αυτό δηλαδή που εξαρχής επιδιώκουν. Τρομάζουμε, ακόμα, από την ανεξέλεγκτη χειραγώγηση των θεσμών και του κοινοβουλίου για την ικανοποίηση πρόσκαιρων εντυπώσεων. Τρομάζουμε από τους αποκλεισμούς ενάσκησης συνταγματικών δικαιωμάτων, που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και άλλα καθεστώτα. Και μαζί, τρομάζει η ελληνική κοινωνία που βλέπει τον τακτικισμό και την επικοινωνία να κατατροπώνουν την ουσία της πολιτικής.

Προφανώς, σε ότι μας αφορά, καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται. Μετά τις πρωτοβουλίες της συγκυβέρνησης όμως, που έδωσε γενική αμνήστευση στα πολιτικά πρόσωπα που κατέχουν offshore, δικαίως αναρωτιέται η κοινωνία, αν ο ουρανός του κ. Τσίπρα είναι καθαρός και ξάστερος;